دنیا و دنیا زدگی از دیدگاه امام علی علیه السلام
دنیا و دنیا زدگی از دیدگاه امام علی علیه السلام
زندگی دنیا را، دنیا می گوئم دنیا دوست، کسی که دنیا و مال دنیا را بسیار دوست دارد.
هدف از آفرینش دنیا، خودش نیست برای چیزی دیگر خلق شده است. دوستی دنیا سه مرتبه دارد: اول آنکه جز دوستی زندگی دنیا و علاقمندی به آن چیزی دیگری نیست، دوم آنکه حیات دنیوی را به استقلال دوست دارد وسوم عکس مرتبه دوم حب ضعیف به دنیا دارد. دنیا دشمن عجیبی برای انسانهاست.
منابع شناخت دنیا عبارتند از: دین، دیگری خود دنیا زیرا دنیا، خویشتن را برای انسان وصف کرده.
موانع شناخت دنیا را می توان : 1- عشق به دنیا چشم و گوش وچشم دل انسان را کور می کند 2- دل بستن به زیور و زرق و برق دنیا.
امید به حیات جاودان در دنیا و فراموشی مرگ و ترجیح دنیا بر آخرت از معیارهای دنیا داری و دنیا پرستی است. دنیا داران به اندک سود از دنیا شاد و با محرومیتی ناچیز اندوهگین اند، دنیاپرستان در برخورد با مشکلات وناگواری های دنیا ضعیف هستند.
راههای رهایی از دنیا پرستی عبارتند از: منع و تحذیر شدید از دنیاپرستی، ترغیب به آخرت گرایی، عبرت آموختن از روزگار و حوادث ایام، زهد و پارسایی در دنیا، دعوت به تقوا و نکوهش دنیا است.
از فواید بی رغبتی به دنیا کاهش جزع و بی تابی، آسودگی خاطر و چشیدن شرینی ایمان است.
دوستی اهل بیت یکی دیگر از عامل بازدارنده به دنیا پرستی و دنیا دوستی، زیرا دوستی دنیا منشاء هر چیزی است. خلاصه اینکه راه رهایی از فریب دنیا، شناخت دنیا، خود آگاهی، توجه به مرگ و قیامت، عبرت آموزی، ایجاد انگیزه های معنوی، تدبر در سیره پیامبران و اولیای الهی است.
کلیدواژه: دنیا، امام علی، حب دنیا، بی رغبتی به دنیا، دین
