معاونت پژوهش مدرسه علمیه الزهراء شاهین دژ

اثبات حضرت مهدی (عج) در قرآن کریم

در قرآن آیاتی در موضوعاتی مثل: حتمی بودن غلبه ی نور الهی، نوید این که دنیا به دست مؤمنان خواهد افتاد و خدا دینشان را پابرجا خواهد ساخت، ترس، آنان را به امنیّت و آرامش بدل خواهد کرد، زمین را بندگان صالح خدا به ارث خواهند برد و غیره وارد شده است.

« خداوند به کسانی که ایمان آورده اند و اعمال صالح انجام داده اند وعده می دهد که آنها را خلیفه ی روی زمین قرار خواهد داد. همان گونه که به پیشینیان خلافت روی زمین را بخشید و دین و آیینی را برای آنها پسندیده، پابرجا و ریشه دار خواهد ساخت. خوف و ترس آنها را به امنیت و آرامش مبدل می کند. آن چنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را برای من شریک نخواهند ساخت و کسانی که پس از آن، کافر شوند، فاسقند.»[1]

بدون شک حکومت، مهدی (علیه السلام) که طبق عقیده عموم مسلمین اعم از شیعه و سنی، سراسر زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد ، وقتی ظلم و جور همه جا را فراگرفته باشد، که مصداق کامل این آیه است.

« بقیه الله برای شما بهتر است، اگر ایمان داشته باشید.»[2]

در روایات متعددی می خوانیم از بقیه الله که به وجود حضرت قائم تفسیر شده است. از جمله کتاب اکمال الدین از امام محمدباقر (علیه السلام) چنین نقل گردیده است: « نخستین سخنی که مهدی (علیه السلام) پس از قیام خود می گوید این آیه است: « بقیه الله خیر لَکُم إن کنتم مؤمنین »[3] سپس می گوید: من بقیه الله و حجت  و خلیفه ی او میان شما هستم. پس از آن، هیچ کس بر او سلام نمی کند ، بلکه می گوید: السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه.

در روایات، این آیات به انتظار فرج مهدی (علیه السلام) تأویل شده است.

« أنَّ الارضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّلِحُونَ؛ همانا، زمین را بندگان شایسته ی من به میراث خواهند برد.»[5]

« أَمَّن یُجیبُ المُظطَرَّ إذا دَعاهُ و یَکشِفُ السُّوءَ و یَجعَلُکُم خُلَفاءَ الارضِ؛ یا آن که درمانده را چون (خدا) بخواند اجابتش کند و رنج را برطرف نماید و شما را در زمین جانشین قرار دهد. »[6]

« و نُریدُ أن نَّمُنَّ عَلَی الَّذینَ استُضعِفُوا فی الارضِ و نَجعَلَهُم أئِمَةً و نَجعَلَهُم الوارثین؛ و ما اراده کردیم که بر آن طایفه ی ضعیف و ذلیل در آن سرزمین منت گذاردیم و آنها را پیشوایان خلق قرار دادیم و وارث ملک و جاه فرعونیان گردانیدیم.»[7]

« یُرِیُدونَ لِیُطفِؤُا نُورَاللهِ بِأَفواهِهِم واللهُ مُتِمُّ نورِهِ و لَو کَرِهَ الکفِرُونَ؛ می خواهند نور خدا را با دهان هایشان [با گفتار باطل و طعن و مسخره] خاموش کنند، ولی خدا، کامل کننده ی نور خویش است، اگر چه کافران را ناخوش آید.»[8]

« یومَ یاتی بَعضُ ءایَتِ رَبِّکَ لا یَنفَعُ نَفساً إِیمَنُها لَم تَکُن ءَامَنَت مِن قَبلُ أو کَسَبَت فی إِیمَنِها خَیراً؛ روزی که پاره ای از آیات پروردگار تو پدیدار گردد، آن روز، هیچ کس را ــ اگر از پیش، ایمان نیاورده باشد ــ ایمان و باور، سودی نخواهد بخشید. »[9]

« یأَیُّهَا الَّذینَ ءَامَنُوا مَن یَرتَدَّ مِنکُم عَن دِینِهِ فَسَوفَ یَأتِی اللهُ بِقَومٍ یُحِبُّهُم و یُحِبُّونَهُ و …؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! هر کس از شما از دینش بازگردد، چه باک، که به زودی، خدا مردمی را برانگیزد که دوستشان بدارد و آنان نیز خدا را دوست بدارند.»[10]

« و قُل جاءَ الحَقُّ و زَهَقَ الباطِلُ إنَّ البَطِلُ کانَ زَهُوقاً؛ بگو حق آمد و باطل نابود شد، حقا که باطل نابود شدنی بود.»[11]

« هُوَ الَّذِی أرسَلَ رَسُولَهُ بالهُدی وَ دِینِ الحَقِّ لِیُظهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ و لَو کَرِهَ المُشرِکُونَ؛ او همان خدایی ست که رسول خویش را با دین حق برای راهنمایی فرستاد، تا آن که دین را پیروز گرداند بر همه دین های دیگر، هر چند بر مشرکان دشوار آید.»[12]و[13]