معاونت پژوهش مدرسه علمیه الزهراء شاهین دژ

 من آرزو کردم …

دیگر حرامم باد خواب صبح جمعه

تا آخر عمر از تو میخوانم که شاید

بین سپاهت میثم تمار باشم

یک لحظه هم نگذار من بی تو بمانم

دیگر نمیخواهم پی اغیارباشم

هرشب سحرها را به یادت سرنمودم

تا همنشین محفل دلدارباشم

آقا بیا آقا بیا … آقا کجایی؟

ناچار بودم که در این تکرار باشم

بیچاره ی عشق توام الحمدالله

شادم از اینکه بهر تو ناچار باشم

وقتی طبیب دردهای ناعلاجی

من نذر کردم تا ابد بیمار باشم

****
چشمم به یاد کربلا لبریز اشک است

سخت است دور از مرقد دلدار باشم

شاعر : حسین رحمانی