معاونت پژوهش مدرسه علمیه الزهراء شاهین دژ

بعد از شهادت حضرت صدای گریه از خانه بلند شد و شهر مدینه از شیون و زاری مرد وزن به لرزه در آمد و مردم همانند روزی که رسول خدا را از دست داده بودند، سرگشته و پریشان شدند، زنان بنی هاشم در خانه‌ی فاطمه سلام الله علیها گرد آمده بودند و به گریه و زاری پرداختند، و مردم دسته دسته برای عرض تسلیت نزد امام علی علیه السلام می‌آمدند حضرت جلوس فرموده و حسن وحسین در کنار وی بر مصیبت مادر می‌گریستند ام کلثوم با گفتن این عبارات از خانه بیرون آمد: پدرای رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم اکنون تو را از دست داده‌ایم و دیگر تو را هرگز نخواهیم دید.[5]

مردم اشکباران گرد آمدند و روی زمین نشستند و در انتظار بیرون آمدن جنازه فاطمه بودند تا بر پیکر پاکش نماز بگذارند که ابوذر از خانه بیرون آمد و اعلان داشت: مردم! به خانه‌هایتان بروید تشییع جنازه‌‌ی دخت رسول خدا امشب به تاخیر افتاده است، بدین ترتیب مردم با این تصور که پیکر زهرای مرضیه صبح فردا تشییع می‌شود پراکنده شدند. ولی امام علی علیه السلام با کمک اسما در همان شب پیکر نازنین زهرا سلام الله علیها را غسل داد و کفن نمود و سپس فرزندانش را صدا زد. آن گاه امام علی علیه السلام بر جنازه فاطمه‌اش نماز گذارد.[6]

همچنین روایت شده است که کفن حضرت زهرا از پارچه‌های زبر و خشنی بوده که برایش آورده‌اند و آن‌ها را بر پیکر خود پیچید و گفته شده که بانو را در هفت پارچه کفن کرده‌اند.[7]

بعد از نمازگزاردن بر پیکر آن حضرت با آرام شدن هیاهو و سرو صداها که دیدگان مردم به خواب رفت و پاسی از شب گذشت امیرالمومنین علی علیه السلام و عباس و فضل بن عباس به اتفاق یک تن دیگر پیکر نحیف و تکیده زهرا را حمل و حسن، حسین، عقیل، سلمان، ابوذر، مقداد، بریده و عمار آن را تشییع کردند.[8]

روایت شده که چون خواستند حضرت را سرازیر در قبر نمایند دستی خارج شد و حضرت را گرفت که آن دست دستان پیامبر خدا بود که پیکر دخترش را در خاک پذیرفت و چون در شب بود كه فوت کردند بنا بر وصیت آن حضرت پس از تجهیز آن حضرت را از خانه خارج نمودند و آتش به دست با جنازه در راه شدند تا اینکه او را شبانه دفن و به رسول گرامی اسلام سپردند.[9]

صفحات: 1· 2