معاونت پژوهش مدرسه علمیه الزهراء شاهین دژ

 چکیده تحقیق پایانی: زمینه های روانشناختی و جامعه شناختی شیوع غیبت

غیبت به معنای سخن گفتن در پشت سر کسی است. ذکر نقایص شخصی، نقل عیب پنهان شخصی در نزد دیگران از مصادیق غیبت می‌باشد. غیبت را می‌توان با کردار، گفتار و اشاره و … مرتکب گردید.

برای غیبت علل و انگیزه‌های متعددی وجود دارد همانند: اظهار برتری کردن، حسادت، مزاح نمودن، از سر دلسوزی سخنی را گفتن و یا مسخره کردن شخص.

اما گاهی اوقات غیبت کردن جایز می‌باشد مانند جایی که شخصی را نصیحت کرده یا با او مشورت نماییم. همچنین سخن گفتن در پشت سر فرمانروایان ستمگر، منافقان و یا در میان چمعیت گناهی ندارد.

غیبت در اجتماع دارای اثرات سوئی می‌باشد از جمله: ایجاد دشمنی، سلب اعتماد، اشاعۀ فحشاء و منکرات، رکود فعالیتهای اقتصادی و … برای درمان آن ناچار هستیم که نظارت و کنترل اجتماعی را وسعت داده، حقوق دیگران را نیز حفظ نماییم. همچنین به سوی خداوند توجه داشته و توبه نماییم.

از نظر روانشناسی شخص به دلیل بی حرمت کردن دیگران، کبر، ضعف ایمان، فرو نشاندن خشم خود و اظهار برتری به غیبت کردن روی می‌آورد. لذا لازم است جهت درمان از زبان خود مراقبت نموده، به حرفهای دیگران گوش ندهیم و مدام در حال تفکر و تمرین برای دوری از این رذیله اخلاقی باشیم.

کلیدواژه: غیبت، غیبت کردن، عیبجویی کردن.

جهت مطالعه کامل این تحقیق پایانی کلیک نمایید.