زندگینامه حضرت آيت الله سيد حسن طاهری خرم آبادی
زندگینامه حضرت آيت الله سيد حسن طاهری خرم آبادی
تولد و دوران کودکی
حضرت آيت الله سيد حسن طاهري خرم‌آبادي در روز اول خرداد ماه 1317 هجري شمسي در خرم‌آباد به دنيا آمد. پدرش مرحوم حاج سيد حيدر طاهري خرم‌آبادي از شاگردان برجستة مرحوم آيت‌الله حاج شيخ عبدالكريم حائري يزدي و از دوستان نزديك حضرت امام(ره) و آيت‌الله گلپايگاني(ره) بود كه پس از سالها تحصيل و بهره بردن از محضر عالمان بزرگ حوزه علميه اصفهان، مشهد و قم با درخواست مردم شريف خرم آباد به زادگاه خود بازگشت و تا آخر عمر به رتق و فتق امور مردم همت گماشت. از ويژگيهاي بارز مرحوم حاج سيد حيدر برخورداري از محبوبيت فراوان بين مردم و علماي شهر، حلم و بردباري و عدم علاقه به زخارف دنيا و ماديات بود. آية‌الله سيد حسن طاهري خرم آبادي كه شيفتگي زائدالوصفي به پدر داشت، در سن 9 سالگي مجبور به بردوش كشيدن داغ هجرت پدر شد و اين يتيمي زودهنگام در پرورش و استواري آيندة او تأثير بسزايي داشت. وي از خاطرات شيرين همراهي با پدر، خاطره سفر به عتبات عاليات را ذكر مي‌كند كه در آن، ضمن باريابي به حرم ملكوتي ائمة هدي، به محضر علماي بزرگ آن ديار نيز شرفياب شدند. مادر او نيز كه زني پاكدامن و از طائفة اشعريون قم بود، در حدود سال 1360 شمسي دار فاني را وداع گفت.
دوران تحصيل:
آية‌الله طاهري خرم آبادي تحصيلات خود را در يكي از دبستانهاي خرم آباد آغاز كرد. وي اصرار داشت كه با لباس روحانيت به مدرسه برود؛ اما بسياري از معلمان شديداً با اين مسأله مخالف بودند كه پشتيبانيهاي مرحوم حجة‌الاسلام والمسلمين حاج سيد احمد طاهري، عموي ايشان، آنها را وادار به سكوت مي‌كرد. وي در همان دورة دبستان، با ديگر شاگردان مدرسه به مناظره در باره مسائلي چون علم و ثروت مي‌پرداخت و گاهي كه نماز جماعت برپا مي‌شد، امامت آن را به عهده مي‌گرفت. با پايان يافتن دوره ابتدايي، به مدرسه علميه كماليه رفت و طي دو سال جامع المقدمات و سيوطي را فرا گرفت. سپس به همراه مادر خود، به قم عزيمت كرد تا تحصيلات حوزوي خود را در آن ديار عالم پرور ادامه دهد.
در نخستين روز سكونت در قم، به حرم مطهر حضرت معصومه(س) آمد و در كنار صحن بزرگ، مشغول وضو گرفتن شد كه ناگاه چهره‌اي ملكوتي، او را به خود جلب نمود كه در حال بازگشت از حرم بود. بي اختيار از يكي از طلاب پرسيد: اين آقا كيست؟ و او پاسخ داد: حاج آقا روح الله خميني! بدين ترتيب از همان آغاز ورود به قم، شيفته امام(ره) شد و بعدها، به سبب رفاقت نزديك امام(ره) با پدرش، مورد تفقد و عنايت ويژه ايشان قرار گرفت.
در همان سال اول ورود به قم، مغني، حاشيه ملاعبدالله و مقداري از سيوطي كه باقي مانده بود فرا گرفت. در سال بعد معالم الاصول و شرح شمسيه و در دو سال بعد از آن، لمعه، قوانين و مطول را آموخت و در سال پنجم رسائل و مكاسب شيخ انصاري را آغاز كرد. ظرف سه سال آن كتابها را به همراه جلد اول كفايه به پايان برد و جلد دوم كفايه را هم زمان با رفتن به درس خارج امام(ره) شروع نمود. مقداري از درس خارج قضا را در محضر آية‌الله العظمي بروجردي فرا گرفت كه به دليل فوت ايشان، از ادامة آن باز ماند. هم زمان در درس بيع امام شركت مي‌جست و پس از تبعيد امام نيز به درس مرحوم آية‌الله داماد و آية‌الله حاج آقا مرتضي حائري يزدي رفت.
آیا جهان به سوی هرج و مرج پیش می رود یا به سمت نظم، هرج و مرج و فوضی قابل پیش بینی نیست زیرا چیزی كه اصلا چهارچوبی ندارد موضوع بحث قرار نمی گیرد. نظم یا بر محور حق و مدار عدل است و یا بر گردونه ظلم و قهر مانند استبداد، استثمار، استعمار، استعباد، استحمار و مانند آن كه هیچ كدام از این نظام های سلطه برای آگاهان از ساختار خلقت قابل قبول نخواهد بود، چون جهانی كه با حق شروع شد، با حق ختم می شود. نظم بر مدار حق و محور عدل كه مورد پذیرش و امیدواری بسیاری از صاحب نظران است مصادیق فراوانی دارد كه برخی از آن ها ظلمی است به لباس عدل و باطلی است به اسم حق، زیرا این گونه از واژه ها از لحاظ مفهوم هم معلوم اند و هم مطلوب، ولی از نظر حقیقت عینی هم مجهول اند و هم مهروب و مبغوض. نظام الحادی ماركسیسم جامعه را به سوی مرام باطل و ستمكده خود به زعم حق مداری و به گمان عدل محوری فرا خواند و فرو ماند، زیرا آینده، میوة درخت گذشته است . كسی كه آغاز خلقت انسان را مادی محض می پندازد انجام آن را نیز خود تشخیص می دهد چون چنین فردی نه به “هو الاول"معتقد است و نه به “هوالاخر". آینده جهان بامنجی عدل مدار الهی زنده و منظم می گردد
