سخنرانی پناهیان با موضوع خانوادۀ خوب در بقعۀ شیخ طرشتی
بچه از 7 تا 14 سالگی باید مثل عبد در مقابل ارباب منظم شود
حجت الاسلام پناهیان گفت: اگر پدر و مادر، موقعی که عصبانی هستند بچۀ خود را تنبیه کنند، و موقعی که خوشحال و سرحال هستند بچه را تشویق کنند، این بچه تربیت نمیشود بلکه بیتربیت خواهد شد!
بخشهایی از سومین روز سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان در بقعۀ شیخ طرشتی با موضوع «خانوادۀ خوب» را در ادامه میخوانید:
یکی از دلایل آسان بودن دین، سهل بودن اصلاح انسان در «خانواده» است/کلید اصلاح فرد و جامعه، اصلاح خانواده است
یکی از مواردی که نشان میدهد دین ما یک دین «آسان» است و راه تربیت دینی و رشد معنوی انسان یک راه ساده و روشن است، توجه به نقش سازندۀ «خانواده» در اصلاح فرد و جامعه است؛ چون اصلاح انسان در «خانواده» واقعاً آسان است. ما معمولاً یا میخواهیم فرد را درست کنیم یا جامعه را، و کلید هر دوی اینها اصلاح خانواده است. ولی ما چون از راهش وارد نمیشویم، تصور میکنیم تربیت دینی و اصلاح فرد و جامعه از راه دین، سخت است.
ما بیش از اینکه دنبال جبران کاستیهای خانوادهها توسط آموزش و پرورش باشیم، باید دنبال اصلاح خانوادهها باشیم، چون اصل تربیت در خانواده است. بچهای که در یک خانوادۀ خوب رشد کرده باشد، آموزش دادن به او بسیار راحت خواهد بود و قدرت یادگیری بالایی خواهد داشت. نیاز نیست آموزش و پرورش زیاد دنبال پُر کردن ذهن بچههای ما از محفوظات باشد، به جای افزایش حجم محفوظات، کمی تلاش کند با آموزشهای حسابشده و فراگیر برای پدر و مادرها، مطالب عمیق و دقیق دینی را در جهت اصلاح خانوادهها، به والدین بچهها ارائه دهد.
اگر ما آنمقدار که به اصلاح فرد یا جامعه اهتمام میورزیم، به اصلاح خانواده اهتمام بورزیم و خانوادهها را درست کنیم، در این صورت هم فرد و هم جامعه خیلی آسان، اصلاح خواهند شد. اما اگر پایگاه کلیدی خانواده را رها کنیم، و بعد بخواهیم از راههای دیگری غیر از راه خانواده، افراد را اصلاح کنیم، به نتیجۀ مطلوب نخواهیم رسید. مثلاً این که مدام به افراد توصیه کنیم: «لطفاً اسراف نکنید! نظم ترافیک را رعایت کنید!» یا به مدیران جامعه بگوییم: «دستکجی نکنید! بیتالمال را حیف و میل نکنید!» یا به سیاسیون بگوییم: «با هم دعوا نکنید!» خوب است، اما بهتر از همۀ اینها این است که که خانوادهها را اصلاح کنیم. اگر برویم خانودهها را درست کنیم، خود به خود همهچیز درست خواهد شد.
خانوادۀ خوب خانوادهای نیست که صرفاً در آن دعوا و طلاق نباشد
قبل از اینکه بگوییم خانوادۀ خوب چه خانوادهای است، مختصراً میگوییم که خانوادۀ خوب چه خانوادهای نیست. اینکه در خانوادهای صحبت از طلاق نیست و با هم دعوا نمیکنند، دلیل بر این نیست که خانوادۀ خوب و درستی باشد و بهرهوری آن خانواده در حدّ کمال باشد. شاید در خانوادهای که دعوا و طلاق نیست، یک نفر دارد به دیگری ظلم میکند و آن دیگری میپذیرد یا تحمل میکند و به همین دلیل فعلاً نظم برقرار است، ولی معنایش این نیست که این خانواده واقعاً خانوادۀ خوبی است. اینکه یک زن و شوهر ظاهراً با همدیگر خوب هستند، شاید دلیلش این باشد که یکی از آنها با اخلاق خوبش دارد ظلمهای دیگری را تحمل میکند. البته کسی که تحمل میکند آدم خوبی است ولی در مجموع به این خانواده، نمیشود گفت «خانوادۀ خوب».
خانوادۀ خوب، خانوادهای است که اعضایش نیازهای هم را تأمین کنند نه اینکه همدیگر را تحمل کنند
